Cultuur en Folklore van Curaçao

Dat de 132.000 bewoners de naam van hun eiland spellen als Kursow, een Papiaments woord, geeft aan dat er sprake is van een sterke culturele identiteit. Curaçao mag dan deel uitmaken van de Koninkrijk der Nederlanden, het eiland valt op door de sterke Afrikaanse invloed op zijn cultuur. Willemstad is een echte stad en niet slechts een toeristische bestemming.

"Tambu", een eeuwenoude traditie van muziek en dans, werd meegenomen door slaven uit Afrika. Deze traditionele, ritmische muziek is door de eeuwen heen, van generatie op generatie doorgegeven. Hierbij staat de drum centraal. De eerste instrumenten werden gemaakt van (delen van) landbouwinstrumenten. Later werden vaten en blikken met geitenvellen omspannen om drums te maken. Tegenwoordig wordt Tambu veel gespeeld op festivals en tijdens het Carnaval. Op het jaarlijkse Tambu Festival komen muzikanten van het hele eiland bijelkaar en strijden zij om hun eigen liedje verkozen te krijgen voor de "Road March", de grote optocht tijdens het Carnaval.

De dansvorm die bij de Tambu hoort, is de "Baila Ban", of "Dans op de Drum", waarbij de partners elkaar nooit aanraken maar wel dicht op elkaar dansen als een eenheid terwijl ze hun voeten niet verplaatsen. Hoewel de Baila Ban eerst werd verboden door de slavenhouders en later door de katholieke kerk, bestaat de dans nog steeds.

Verschillende muziekinstrumenten die oorspronkelijk uit Afrika komen, zijn door de eeuwen heen echte Curaçaose instrumenten geworden. De "Bastel", die gemaakt is van een koeienhoorn. De "Chapi" is gemaakt van een schoffel. De "Karko" is gemaakt van een schelp waarin gaatjes worden geboord zodat het als blaasinstrument gebruikt kan worden. De "Benta" is een soort van boog, die in de mond gehouden wordt. De bespeler tokkelt op de snaar zodat het instrument een geluid geeft als een mondharp. Dit instrument wordt vaak gebruikt in de "Zumbi", dat refereert aan het woord Zombie. Dit is een ander belangrijk aspect van de Curaçaose cultuur: De invloed van natuurgodsdiensten waarin geesten en voodoo een rol spelen.

Maar ook de invloed van de Europese culturen hebben bijgedragen aan wat nu typisch is voor Curaçao. De wals, de Franse quadrille en de polka worden nu gedanst op Afrikaanse ritmes!

Curaçaoënaars zijn, noodzakelijkerwijs, meertalig. De meeste van hen spreken Nederlands, Engels en Papiamento. Nederlands is de officiële taal en Papiamento wordt het meest gesproken. Met Spaans, vanwege de nabijheid van het Zuid Amerikaanse vasteland, maar ook met Engels kom je in Curaçao een heel eind.